சின்னக் கம்மல், சிம்பிளான குர்தா ஜீன்ஸ் என்று காட்சியளிக்கிற சாந்தி ஸ்டில் கேமிராவைப் பார்த்ததும் அநியாயத்துக்கு வெட்கப்படுகிறார். "என்னங்க இது! ஒரு டான்ஸ் மாஸ்டர், எல்லா நடிகர்களையும் ஆடவெச்சே பென்டெடுக்கிற ஆடல் மெக்கானிக். நீங்க பார்க்காத கேமிராவா?' என்றால், "அய்யய்யோ! அது வேற, இது வேறங்க' என்று சிரிக்கிறார்.
'மெட்டி ஒலி' சாந்தியை மறக்க முடியுமா என்ன? முதல் ஆறு மாதங்கள் அந்தப் பாடலை வைத்துத் தான் மெட்டி ஒலியே ஹிட்டானது. பெரிதாகக் குடும்பப் பின்னணியோ, முறையான நடனப் பயிற்சியோ இல்லாமல் இன்று சினிமா உலகில் ஒரு திறமையான நடன இயக்குநராக உயர்ந்திருக்கிற சாந்திக்கு, இப்போது அவரே வைத்துக் கொண்ட பெயர் லக்ஷன்யா'. சினிமா, விளம்பரம்'னு ஓய்வில்லாமல் உழைத்துக் கொண்டிருப்பவரை ஓய்வு நாள் ஒன்றில் சந்தித்தேன்.
"இந்த டிரஸ் கலர் கொஞ்சம் டல்லா இருக்கு. போட்டோவுக்காக ஒரு கலர்ஃபுல் டிரஸ் போட்டுட்டு வாங்களேன்" என்றால் "இது ஒன்னு தாங்க இருக்கு. வேற டிரெஸ் இல்லைங்க" என்கிறார் அண்டப் புளுகு, ஆகாசப் புளுகாக. அழகா தெரியணும்னு ஆசையில்ல போலிருக்கு. சரி! உங்களுக்குப் பிடிச்ச விஷயங்களைப் பத்திச் சொல்லுங்க?"
"கரடி பொம்மை, பிள்ளையார் பொம்மை , மீன் குழம்பு இதெல்லாம் பிடிக்கும். அப்புறம் குழந்தைங்க, ரஜினி, இளையராஜா பாடல்கள்னா ரொம்பப் பிடிக்கும். ஜீன்ஸ், டாப்ஸ், கலர் கலரா புடவைகள் அப்படீன்னு ஷாப்பிங் பண்றது ரொம்ப, ரொம்ப பிடிக்கும் . என்னை ஒரு டிரஸ் பைத்தியம்னே சொல்லலாம். அந்தளவுக்கு சளைக்காம ஷாப்பிங் பண்ணுவேன். எனக்கு பிடிக்காத விஷயம்னு பார்த்தா பொய் சொல்றது சுத்தமாப் பிடிக்காது. யாராவது பொய் சொன்னா சட்டுனு கோபம் வந்துடும்" என்றபடியே என்னை ஒரு முறை, முறைத்தார்.
"ஆஹா... நீங்க தானா அது? எனக் கேட்டுக்கொண்டே... இப்பதான் சொன்னீங்க. எனக்கு பொய் சொல்றதே பிடிக்காதுன்னு. ஆனா, எங்கிட்ட வேற கலர் டிரஸ் இல்லைன்னு சொன்னது பொய் தானே? என்று வகையாய் மடக்கினேன்.
அப்போ அவர் மூஞ்சியைப் பார்க்கனுமே. சிரித்த சிரிப்பும், பட்ட வெட்கமும். அடேங்கப்பா! ஒரு திரைப்படமே எடுக்கலாம். அத்தனை ஆக்க்ஷஷன்கள். சட்டென சுதாரித்துக்கொண்டு சொல்கிறார்
"சாரி! சுத்தமா தூக்கமே இல்லையா. கண்ணெல்லாம் எரியுது. டிரெஸ் மாத்த கஷ்டப்பட்டுக்கிட்டு அப்படி சொன்னேன். நான் சொன்னது இந்த மாதிரி சின்னச் சின்னப் பொய் கிடையாதுங்க. நம்பிக்கை துரோகம் பண்ற மாதிரி, அடுத்தவங்க வாழ்க்கையை கெடுக்கிற மாதிரி பெரிய பொய்களைச் சொல்லக் கூடாதுன்னு சொன்னேன். யாருக்கும் எந்த பாதிப்புமில்லாத சிம்பிள் பொய்யெல்லாம் கணக்குல சேர்க்காதீங்க".
சொல்லுங்க சாந்தி. நீங்க எப்படி டான்சர், டான்ஸ் மாஸ்டர் ஆனீங்க?
"சின்ன வயசுலர்ந்தே டான்ஸ்னா எனக்கு உயிருங்க. ஒரு ரூபா குடுத்தா போதும். நாம்பாட்டுக்கு ஆடிக்கிட்டே இருப்பேன். அப்டியே ஸ்கூல் போனேனா... அங்க, ஆண்டு விழாவுல டான்ஸ் ஆடி நிறைய பிரைஸ் வாங்கினேன். இன்னைக்கி நான் டான்ஸ் மாஸ்டரா ஆனாலும், இதுவரை எங்கேயும் போய் முறைப்படி டான்ஸ் கத்துக்கிட்டதில்ல. நானா ஆடிப் பழகிட்டதுதான். நாங்க சாதாரண குடும்பம். அக்கா ஏற்கனவே சினிமாவில டான்ஸ் ஆடிட்டிருந்தாங்க. குடும்பத்துக்கு உதவி பண்றதுக்காகத்தான் நான் சினிமாவுல டான்சரா சேர்ந்தேன்.
ஆரம்பத்துல சாதாரண குரூப் டான்சரா இருந்து படிப்படியா அசிஸ்டென்ட் ஆனேன். பதினஞ்சு வருஷமா இந்த ஃபீல்டுல இருக்கேன். தருண், பிரகாஷ்,பிரபு தேவா, கல்யாண், பிருந்தா இப்படி பல மாஸ்டர்களிடம் ஒர்க் பண்ணியிருக்கேன். நான் ரொம்ப உயரம்ங்கறதால(எங்க ஊர்லகூட 'எட்டடி'ன்னு ஒருத்தர் இருக்காரு) என்னதான் நல்லா ஆடினாலும் பின் வரிசையிலதான் நிக்க வைப்பாங்க. அப்பெல்லாம் மனசுக்கு ரொம்பக் கஷ்டமா இருக்கும். பிரபுதேவா மாஸ்டர் தான் உயரம் குள்ளம், குண்டு ஒல்லின்னு எல்லாம் பார்க்க மாட்டாரு. அவருக்கு ஃபெர்பாமன்ஸ்தான் முக்கியம். அவரும், பிருந்தா மாஸ்டரும்தான் என்னை முன் வரிசைல நிக்க வச்சு வாய்ப்புக் கொடுத்தவங்க" என்று தான் சினிமாவுக்குள் நுழைந்த கதையை விளக்கினார்.
மெட்டி ஒலி சாந்தின்னா சின்னக் குழந்தைங்கள்ல இருந்து என்பது வயது பெருசுகள் வரை தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். சின்னத்திரை பிரவேசம் எப்படியிருந்தது?
"உண்மை தான். டி.வி. பார்க்கிற 'அ முதல் ஃ' வரையிலான அத்தனை பேரும் எனது மெட்டி ஒலி டான்சை ரசித்துப் பார்த்திருக்கிறார்கள் என்பதை பல முறை நான் நேர்ல உணர்ந்திருக்கேன். உலகம் முழுவதும் உள்ள தமிழர் நெஞ்சங்களில் ஒரே பாட்டுல இடம் பிடிச்சிருக்கேன்னா அதுக்கு திருமுருகன் சார்தான் காரணம். மெட்டி ஒலிக்கு முதலில் ஒரு குரூப் டான்சராகத்தான் கூப்பிட்டிருந்தங்க. திருமுருகன் சார் என்னோட ரசிகர். அதனால என்னையே அந்தப் பாட்டுக்கு மெயின் டான்ஸ் பண்ணச் சொன்னார். ஒரு சூப்பரான காஸ்டியூமோ, மேக்கப்போ இல்லாம திடீர்னுதான் அந்த பாடலை செஞ்சு முடிச்சோம். அது இந்தளவுக்கு மிகப்பெரிய ஹிட் ஆகும்னு நெனச்சே பாக்கல. அந்தப் பாடல் வெளியான பிறகு ஏகப்பட்ட ஃபோன் கால்ஸ், பாராட்டுக்கள். மெட்டி ஒலி சீரியல்ல நடிக்கிற ஆர்ட்டிஸ்ட்லாம் தினம் வர்ராங்களோ இல்லையோ, ஆனா கண்டிப்பா நான் ஒவ்வொருத்தர் வீட்டுக்கும் கரெக்டா ஒன்பது மணிக்கு வந்துருவேன். நான் போட்டிருக்கிற மணி, கம்மல், சேலை என்று சகலத்தையும் ஒண்ணு விடாமல் மக்கள் ரசித்தார்கள். ரொம்ப சந்தோஷமாய் இருந்தது.
இதைவிட ஒரு முக்கியமான விஷயம். கோடியில ஒருத்தருக்குக் கூட இந்த மாதிரியான வாய்ப்பு கிடைக்குமாங்கறது சந்தேகம்தான். நாலு வருஷத்துக்கு முன்னாடி யாரோ ஒரு சாந்திக்கு பதிலா நான் செத்துப் போய்ட்டதா செய்தி பரவி பத்திரிகைலகூட நியூஸ் வந்திருச்சி. ஷூட்டிங் முடிச்சிட்டு வீட்டுக்கு வந்தா... துக்கம் விசாரிக்கறதுக்கு ஊர்ல இருந்தெல்லாம் சொந்தக்காரங்க வந்திருக்காங்க. என்னை உயிரோட பார்த்ததும் அவங்களுக்கு கையும் ஓடலை, காலும் ஓடலை.யூனிட்ல விஷயம் கேள்விப்ட்டு ஷூட்டிங்கை எல்லாம் கேன்சல் பண்ணியிருக்காங்க. பீச் சைட்ல ஷூட்டிங் நடந்தப்போ மீன்காரப் பொம்பளங்கள்லாம் என்னை கட்டிப் புடிச்சிக்கிட்டு அழுதாங்க. ஷூட்டிங் முடிஞ்சு கார்ல வீட்டுக்குத் திரும்புக்கிட்டிருந்தா... கார் வேறெங்கியோ போகுது. என்னன்னு விசாரிச்சா டிரைவர் சொல்றாரு. 'ஒரே ஒரு தடவை எங்க வீட்டுக்கு வந்து முகத்தை காட்டிட்டு போயிடுங்க மேடம். எம் பொண்டாட்டி நீங்க உயிரோட இருப்பதை நம்பாம அழுதுக்கிட்டிருக்கா' என்கிறார். லைட்மேன் ஒய்ஃப், என்னோட ஜூனியர் ஆர்ட்டிஸ்ட் எல்லோரும் என்னை வந்து நேர்ல பாத்தப்புறம்தான் நம்பினாங்க. நான் செத்தப்புறம் எனக்காக யார், யார்லாம் அழுவாங்க என்கிற வாய்ப்பை கொடுத்ததுக்காக கடவுளுக்கும், சின்னத்திரைக்கும் நன்றி.
கதாநாயகி இருக்கும்போது தேவையே இல்லாமல் குரூப் டான்சர்களை செக்ஸியாகக் காட்டுவது தொடர்கிறதே! இந்த மாதிரியான சூழ்நிலைகளில் உங்கள் மனநிலை எப்படி இருக்கும்?
கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டோ, செக்ஸியாக உடை அணிந்து கொண்டோ செட்டுக்குள் ஆடுவதில் எந்தப் பிரச்சினையும் இருக்காது. இடுப்பைத் தழுவிக் கொண்டு ஆடும் பொழுது ஒன், டூ, த்ரீ, ஃபோர், கட்! என்பார்கள். ஷாட் முடிஞ்சிரும். ரசிகர்கள் நினைப்பது மாதிரி ரொமான்ஸ் மூடில் நாங்கள் ஆடிக்கொண்டிருக்க மாட்டோம். ராத்திரி எத்தனை மணிக்கு ஷூட்டிங் முடிஞ்சிருந்தாலும் காலைல நாலு மணிக்கு எழுப்பி விட்ருவாங்க. சரியானத் தூக்கம் இருக்காது. அவங்கவங்களுக்கு ஆயிரம் குடும்ப கஷ்டம் இருக்கும். எப்ப வேலை முடியும், எப்ப வீட்டுக்குப் போகலாம்னுதான் காத்திருப்பாங்க. ஆனா இந்த மாதிரி காட்சிகளை அவுட்டோர் ஷூட்டிங்ல வச்சா ரசிகர்களால பிராப்ளம் வரும். வாய் வார்த்தைகளால ரொம்ப கேவலமா, மட்டரகமா கிண்டலடிச்சி எங்க மனசை நோகடிப்பாங்க.
வெளியில இருந்து பாக்கறவங்களுக்கு 'கலர், கலரா ட்ரெஸ் பண்ணிக்கிறாங்க, விதவிதமா நகை போட்டுக்கிறாங்க, அழகழகா மேக்அப் போட்டுக்கிறாங்க, ஜாலியான லைஃப்டா!'ன்னு தோணும். ஆனா நிஜம் அப்படியில்லை. காலைல இருந்து மாலை வரைக்கும் வெயில், மழைன்னு பாக்காம காலில் செருப்புக்கூட இல்லாமல் ஆடுவோம். கண்டக் கண்ட இடங்களில் ஆடுவதால் உடம்பு முழுக்க காயங்கள், சிராய்ப்புகளோடு வாழும் ஒரு மெக்கானிக்கல் லைஃப் எங்களோடது. ஆனா, இந்த வலி அத்தனையும் எங்களை ஸ்கிரீன்ல பார்க்கிறப்ப போயிடும்.
பெரிய நட்சத்திரங்களுக்கே திருமண வாழ்க்கை என்பது திருப்திகரமாக அமைவதில்லை. அப்படியிருக்கையில் டான்சர்களின் வாழ்க்கை எப்படிச் செல்கிறது?
நிறைய பேர் நல்லபடியாக திருமணம் செய்து கொண்டு சந்தோஷமாக வாழ்கிறார்கள். பெரும்பாலும் டான்சர்கள் இன்னொரு டான்சரையே திருமணம் செய்து கொள்வது அதிகமாக உள்ளது. ஒரு அரசு நிறுவனத்துலயோ, தனியார் நிறுவனத்துலயோ வேலை பார்க்கிறவங்க எப்படிப்பட்ட ஃபிராடாக இருந்தாலும் வெளில தெரியாது. நடிக்க வந்துவிட்டோம் என்ற காரணத்தினாலயே எங்களைத் தவறாகப் பார்க்கிறார்கள். ஒரு ஹீரோயின் கல்யாணத்திற்குப் பின் தொடர்ந்து நடிக்க முடியவில்லை என்பதுதான் நிஜம். நடிப்பை நடிப்பாக மட்டுமே பார்க்கிற மனநிலை இங்க இல்லை.
முதன் முதலா எந்தப் படத்துக்கு டான்ஸ் மாஸ்டரா வேலை செஞ்சீங்க.அடுத்தடுத்த உங்க படங்களை ஒரு லிஸ்ட் போடுங்களேன்?
சரத்குமார் சாரோட கம்பீரம் படம் தான் நான் மாஸ்டரா ஒர்க் பண்ண முதல் படம். நினைவிருக்கும் வரை படத்துல "திருப்பதி ஏழுமலை வெங்கடேசா..." பாட்டுல பிரபுதேவா சார் தான் எனக்கு தனி பிட் கொடுத்து முதல் முதல்ல ஸ்கிரீன்ல காட்டினது. தமிழ்,ஹிந்தி ரெண்டுத்துலயும் ஆய்த எழுத்து, பேரழகன், கணாக் கண்டேன், திருட்டுப் பயலே, வெயில், நான் அவனில்லை என்று இதுவரை 120 பாடல்களுக்கு மாஸ்டராக ஒர்க் பண்ணியிருக்கேன். மஞ்சள் வெயில், தூவானம், அம்முவாகிய நான், ராமேஸ்வரம்'னு இப்போ செஞ்சு முடிச்சப் படங்களும் நிறைய இருக்கு. போதுமா இன்னும் பட்டியல் வேணுமா? என்று சாந்தி கேட்டதும் மூட்டை முடிச்சுக்களோடு என் வீடு நோக்கிப் பயணமானேன்.
குறிப்பு:
இப்படி ஒரே நாளில் எனக்கு திக் ஃபிரண்ட் ஆனார் சாந்தி. அதற்கு முக்கிய காரணம் அவரை நான் எடுத்தப் புகைப்படங்கள். அடுத்த சில நாட்களில் எதற்காகவோ சாந்திக்கு போன் செயுத நான், "ஹலோ! ஸ்நேக் சாந்தி இருக்காங்களா?" என்றேன்(கிண்டலுக்காகத்தான்). இந்தப் பேர் சொல்லி யாராவது கூப்டாங்கன்னா எனக்கு கெட்டக் கோபம் வரும். நீங்களா இருக்கவே சும்மா விடுறேன் என்றார்.
இப்படி ஒரே நாளில் எனக்கு திக் ஃபிரண்ட் ஆனார் சாந்தி. அதற்கு முக்கிய காரணம் அவரை நான் எடுத்தப் புகைப்படங்கள். அடுத்த சில நாட்களில் எதற்காகவோ சாந்திக்கு போன் செயுத நான், "ஹலோ! ஸ்நேக் சாந்தி இருக்காங்களா?" என்றேன்(கிண்டலுக்காகத்தான்). இந்தப் பேர் சொல்லி யாராவது கூப்டாங்கன்னா எனக்கு கெட்டக் கோபம் வரும். நீங்களா இருக்கவே சும்மா விடுறேன் என்றார்.
சில நாட்களுக்குப் பிறகு...
சந்தியிடமிருந்து எனக்கு போன் வந்தது. "சொல்லுங்கக்கா!" என்று ஒரே வார்த்தைதான் சொன்னேன். "யார்கிட்டப் பேசுறோம்னு கொஞ்சம் தெரிஞ்சு பேசுங்க ! இதெல்லாம் எனக்குப் பிடிக்காது" என்று சற்றே டென்ஷனுடன் பதில் சொன்னார் லக்ஷண்யா என்கிற சாந்தி.
அப்படியென்னடா தவறா பேசிட்டோம? என்று என்னை நானே நொந்து கொண்டேன். சாந்தியைப் புண்படுத்த வேண்டுமென்ற நோக்கத்தோடு நான் பேசவில்லை. தன் கடின உழைப்பால் இந்த நிலைக்கு உயர்ந்த சாந்தியின் மீது நான் மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தேன்.
சினிமா உலகில் போலியான மரியாதைகளைப் பார்த்துச் சாந்தி பழகிப்போயிருப்பார். அவரோடு பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது கனிமொழி.எம்.பி.யைப் பற்றி பேச்சு வந்தது. "கனிமொழியா? யார் அது" என்று கேட்டார் அப்பாவியாக. "கிட்டத்தட்ட நான் போகாத நாடுகளே இல்லை" என்று சொன்ன சாந்தி, உலகைப் புரிந்து வைத்திருப்பது இப்படித்தான். என்னையும் அப்படி புரிந்துகொண்டிருக்கக்கூடும்.
குறிப்பு இரண்டு:
இதே போல் என்னிடம், "யார்கிட்டப் பேசுறோம்ங்கிறதை தெரிஞ்சிட்டுப் பேசுங்க!" என்று டென்ஷன் ஏற்றியது இசைஞானி குடும்பத்துப் பெண் வாரிசு ஒன்று. அதை போட்டோ பிடித்துக் கொண்டிருந்தபோது "சீக்கிரம், சீக்கிரம்" என்று அவசரப்படுத்தியது.
"ஏங்க! நீங்களும் போட்டோ கொடுக்க மாட்டேன்றீங்க, நான் எடுத்தாலும் அவசரப்படுத்துறீங்க. நல்ல போட்டோவா எடுத்துத் தர்றேன். இதுதான் சான்ஸ் உங்களுக்கு" என்றேன்.
அவரிடம் தனது போட்டோவே இல்லை. அந்தளவுக்கு பிஸியான ஆளாம். எனவே, இந்த ஓய்வு நேரத்தைப் பயன்படுத்திக்குங்க" என்ற நோக்கில் ஃபிரண்ட்லியாக இப்படிச் சொல்லிவிட்டேன்.
மேடம் பயங்கற டென்ஷன் ஆகிட்டாங்க. "யாரைப் பார்த்து அப்படிச் சொல்றீங்க? ஒரு போன் பண்ணா போதும். ஆயிரம் போட்டோகிராபர்கள் வந்து கியூவில நிப்பாங்க. எப்படிப்பட்ட ஃபேமிலிகிட்ட பேசிக்கிட்டிருக்கிறோம்ங்கிறதை நினைப்புல வச்சுக்குங்க. உங்க இஷ்டத்துக்கு என்னவேணா பேசாதீங்க" என்று ஏகக்கடுப்பாகி பேசினார்.
அது இசைஞானி குடும்பத்து வாரிசு என்பதாலும், வேறு ஒரு காரணத்தாலும் அதன் மீதும் மரியாதையோடுதான் நடந்து கொண்டேன். பெரும்பாலும் எந்தப் பெண்களையுமே நான் உதாசீனப்படுத்துவதில்லை. ஆனால், இப்படிப்பட்டதுகள் பன்ற பந்தா இருக்கே! ...... சரி, விட்றுவோம்.
நம்புறீங்களோ, இல்லையோ! இயக்குநர் சிகரத்தை ஒரு முறை சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். எவ்வளவு தன்னடக்கம, பழகும் தன்மை, என்ன கேட்டாலும் கோபப்படாமல் பதில் என்று மனிதர் ரொம்ப ஜென்டில்மேனாக நடந்து கொண்டார்.
குறிப்பு இரண்டு:
இதே போல் என்னிடம், "யார்கிட்டப் பேசுறோம்ங்கிறதை தெரிஞ்சிட்டுப் பேசுங்க!" என்று டென்ஷன் ஏற்றியது இசைஞானி குடும்பத்துப் பெண் வாரிசு ஒன்று. அதை போட்டோ பிடித்துக் கொண்டிருந்தபோது "சீக்கிரம், சீக்கிரம்" என்று அவசரப்படுத்தியது.
"ஏங்க! நீங்களும் போட்டோ கொடுக்க மாட்டேன்றீங்க, நான் எடுத்தாலும் அவசரப்படுத்துறீங்க. நல்ல போட்டோவா எடுத்துத் தர்றேன். இதுதான் சான்ஸ் உங்களுக்கு" என்றேன்.
அவரிடம் தனது போட்டோவே இல்லை. அந்தளவுக்கு பிஸியான ஆளாம். எனவே, இந்த ஓய்வு நேரத்தைப் பயன்படுத்திக்குங்க" என்ற நோக்கில் ஃபிரண்ட்லியாக இப்படிச் சொல்லிவிட்டேன்.
மேடம் பயங்கற டென்ஷன் ஆகிட்டாங்க. "யாரைப் பார்த்து அப்படிச் சொல்றீங்க? ஒரு போன் பண்ணா போதும். ஆயிரம் போட்டோகிராபர்கள் வந்து கியூவில நிப்பாங்க. எப்படிப்பட்ட ஃபேமிலிகிட்ட பேசிக்கிட்டிருக்கிறோம்ங்கிறதை நினைப்புல வச்சுக்குங்க. உங்க இஷ்டத்துக்கு என்னவேணா பேசாதீங்க" என்று ஏகக்கடுப்பாகி பேசினார்.
அது இசைஞானி குடும்பத்து வாரிசு என்பதாலும், வேறு ஒரு காரணத்தாலும் அதன் மீதும் மரியாதையோடுதான் நடந்து கொண்டேன். பெரும்பாலும் எந்தப் பெண்களையுமே நான் உதாசீனப்படுத்துவதில்லை. ஆனால், இப்படிப்பட்டதுகள் பன்ற பந்தா இருக்கே! ...... சரி, விட்றுவோம்.
நம்புறீங்களோ, இல்லையோ! இயக்குநர் சிகரத்தை ஒரு முறை சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். எவ்வளவு தன்னடக்கம, பழகும் தன்மை, என்ன கேட்டாலும் கோபப்படாமல் பதில் என்று மனிதர் ரொம்ப ஜென்டில்மேனாக நடந்து கொண்டார்.
